MSc Συστημική Σύμβουλος - Ψυχοθεραπεύτρια

Η συμβουλευτική – ψυχοθεραπεία βασίζεται στην σχέση του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Δημιουργείται μία σχέση εμπιστοσύνης, κατανόησης και καθοδήγησης.

Ο θεραπευτής είναι ένα άτομο που παρατηρεί τις καταστάσεις με αντικειμενικότητα, με ουδέτερη ματιά και δίχως κριτική.

Μαζί με τον θεραπευόμενο γίνεται στοχοθεσία, μπαίνουν στόχοι που αποσκοπούν στην ενδυνάμωση του ατόμου, στην ενίσχυση της αυτογνωσίας, στη μετάβαση προς έναν πιο λειτουργικό τρόπο ζωής. Μαθαίνει να ταυτοποιεί τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του και να προχωράει στην αλλαγή τους.

Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία το άτομο θα έχει προσθέσει στη φαρέτρα του καινούριους μηχανισμούς αντιμετώπισης έναντι σε νέες ή και σε παλιές δυσκολίες˙ θα τα διαχειρίζεται αποδοτικότερα τόσο συμπεριφορικά όσο και συναισθηματικά.

Η συμβουλευτική είναι μία διαδικασία κατά την οποία ο συμβουλευόμενος κατανοεί καλύτερα τον εαυτό του και αξιολογεί τις καταστάσεις που τον περιβάλουν. Θέτει προσωπικούς στόχους που αποσκοπούν στην διέξοδο από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Πολλές φορές αισθανόμαστε δυσφορία έναντι των δυσκολιών που μας περιβάλλουν και επηρεάζουν τη συναισθηματική και ψυχική μας κατάσταση. Η συμβουλευτική συμβάλλει στην ενίσχυση των δυνατοτήτων του ατόμου ούτως ώστε να έχει μία λειτουργική ζωή.

Η συμβουλευτική προσφέρει ανακούφιση και καθοδήγηση σε ζητήματα που απασχολούν, όπως διαχείριση πένθους, ανακοίνωση διαζυγίου, διαχείριση ασθένειας, διαπροσωπικές σχέσεις, σχέσεις με την οικογένεια και τα παιδιά.

Ενθαρρύνονται προσωπικοί στόχοι για την κατάκτηση της ζωής που το κάθε άτομο αξίζει και του αρμόζει.

Η ψυχοθεραπεία συνιστά μία διαδικασία που οδηγεί σε αναδιοργάνωση της προσωπικότητας.

Ασχολείται με βαθύτερες και σύνθετες ψυχικές και συναισθηματικές δυσκολίες. Ορισμένες φορές αυτές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο μπορεί να είναι υποσυνείδητες αποκαλυπτόμενες μέσω ανεξήγητων συμπεριφορών και συναισθημάτων.

Υπάρχουν φορές που δεν αισθανόμαστε όπως “θα έπρεπε”˙ που το συναίσθημα μας δεν είναι το αναμενόμενο σύμφωνα με την περίσταση. Νιώθουμε ότι έχουμε αλλάξει. Οι πολλές δυσκολίες, τραυματικά γεγονότα έχουν επηρεάσει την ψυχοσύνθεση μας και δεν είμαστε τόσο λειτουργικοί όσο πριν.

Η ψυχοθεραπεία φέρνει αντιμέτωπο το άτομο με τα τραύματα του και συμβάλλει στην επούλωση τους. Το άτομο μαθαίνει να είναι πιο λειτουργικό και υιοθετεί πιο υγιείς συνήθειες.

Οι ομάδες αυτογνωσίας προσφέρουν αποδοχή, μη κριτική στάση και ενεργητική ακρόαση. Οι συμμετέχοντες μέσα από τα μάτια των άλλων συμμετεχόντων μαθαίνουν να αναγνωρίζουν πως αλληλεπιδρούν με τους άλλους και σιγά σιγά να ανοίγονται, να εμπιστεύονται και να υιοθετούν καινούριους τρόπους επικοινωνίας.

Μέσα από τις ομάδες ενισχύεται η αυτογνωσία του ατόμου, αναγνωρίζει πως αλληλεπιδρά με τους άλλους και αποκτά ένα καινούριο υποστηρικτικό πλαίσιο.

Πόσα ζευγάρια αισθάνονται ότι οι καθημερινές δυσκολίες, η εργασία, η οικονομική κατάσταση οι σχέσεις με τους γονείς, τα παιδιά τους ακόμα απομακρύνει.

«Δεν με καταλαβαίνει», «Όλο παραπονιέται» είναι από τις πιο κλασικές φράσεις που ακούγονται από ένα ζευγάρι. Ωστόσο, πίσω από αυτές τις φράσεις υποβόσκει ένα άλλον νόημα, η ανάγκη της εγγύτητας και της τρυφερότητας.

Η θεραπεία ζεύγους αποσκοπεί στην ενίσχυση του δεσμού του ζευγαριού. Έρχονται αντιμέτωποι με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και προσπαθούν με την καθοδήγηση του θεραπευτή, να βρουν μία λύση μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων και αναγκών τους.

Το ζευγάρι μαθαίνει τον «φαύλο κύκλο» που πέφτει σε κάθε τσακωμό και βρίσκει καινούριους τρόπους επικοινωνίας. Θωρακίζεται από εξωτερικούς παράγοντες και τα τραύματα του αρχίζουν και επουλώνονται.

Τα παιδιά τείνουν να καταναλώνουν πολλή από την ενέργεια των γονέων. Ο εαυτός δεν είναι πλέον προτεραιότητα, αλλά τα παιδιά˙ κατ’ έκταση η παραμέληση δεν είναι μόνο εξωτερική, αλλά και εσωτερική. Ο γονέας βυθίζεται στον ρόλο του και ξεχνάει ότι κάποτε ήταν γυναίκα, άνδρας, σύντροφος, φίλος.

Μέσω της συμβουλευτικής γονέων η καθημερινότητα με το παιδί γίνεται πιο εύκολη. Ο γονέας ενδυναμώνεται, μαθαίνει να βάζει όρια και να επικοινωνεί με το παιδί ακόμα και για πιο δύσκολα θέματα, όπως είναι η ανακοίνωση διαζυγίου, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή ασθένεια στη οικογένεια.

Καιρός οι γονείς να πάρουν την θέση που τους αρμόζει στην οικογένεια και τα παιδιά να παραχωρήσουν τα ηνία. Μην ξεχνάμε ότι οι γονείς αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά, συνεπώς η αλληλεπίδραση μαζί τους είναι η αντανάκλαση της μελλοντικής τους αλληλεπίδρασης με φίλους, σχέσεις και την κοινωνία.

Αυτισμός, δυσλεξία, ΔΕΠΥ είναι ορισμένες από τις κοινές πλέον διαγνώσεις που γίνονται σε μικρότερες ηλικίες. Τότε καλούνται τόσο οι γονείς όσο τα παιδιά να ανταποκριθούν στη νέα γνώση, «Πώς να διαχειριστούμε την διάγνωση;», «Ποιο θα είναι το μέλλον του παιδιού μας;», «Πώς θα είναι στο σχολείο;», «Πώς θα ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των άλλων;».

Επιπροσθέτως, η εφηβεία αποτελεί ένα μεταβατικό αναπτυξιακό στάδιο κατά το οποίο το άτομο δέχεται σωματικές, βιολογικές και ψυχολογικές μεταβολές που καλείται να ανταπεξέλθει. Παρόλο που τείνουν να παρουσιάζουν έναν άτρωτο εαυτό έχουν την ανάγκη υποστήριξης, ασφάλειας και αποδοχής.

Πολλά παιδιά αισθάνονται στιγματισμένα, διαφορετικά από τα υπόλοιπα, πέφτουν θύματα bullying και οδηγούνται σε επιθετικές συμπεριφορές και τείνουν να απομονώνονται.

Η συμβουλευτική βοηθάει να ξεκλειδώσουν τα συναισθήματα τους, να μάθουν να τα αναγνωρίζουν και κατά αυτό τον τρόπο χτίζουν το μέλλον τους ως λειτουργικοί ενήλικες.

Κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες και λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο. Ορισμένες φορές όμως η επικοινωνία χάνεται και κυριαρχεί η ένταση.

Ο θεραπευτής καλείται να φέρει την ισορροπία στην οικογένεια. Προάγεται η ειλικρίνεια, η επικοινωνία και η ηρεμία. Ενισχύεται ο δεσμός της οικογένειας και η αλληλεπίδραση γίνεται πιο ομαλή.